marto sasiamovno rodia igi sasargeblocaa
|
 დილის შვიდი საათი. მაღვიძარა
ჯიუტად ცდილობს სიმშვიდის დარღვევას ,,გაიღვიძე გამოფხიზლდი”. მიძინებული
გონება ძლივს ახერხებს აზროვნებას მაგრამ მხოლდ ორი წუთით. ხელები
ინსტიქტურად იწყებენ მოძრაობას თიშავენ რეალური და არა რეალური სამყაროს
მიჯნაზე მოწიკწიკე საათს და გონება ისევ არარსებულ სამყაროს ისევ სიზმრებს
უბრუნდება. ეთიშები მწარე რეალობას და იწყებ ბოდიალს უსასრულობაში. გადის
მთელი დღე მთელი თვე, არაფერი იცვლება ამ სიარულში მაგრამ მინც არ ფიქრობ
სიზმრების სამყაროდან გამოსვლას. სინამდვილეში კი საათი დღეებისა და
თვეების ნაცვლად მხოლოდ რამოდენიმე წუთს ითვლის. 1; 2; 3…10 და უცბად
ჩაგესმის ხმა:
|
 გინანიათ ოდესმე ის, რომ საჭირო სიტყვები ან არ იცით ან ვერ პოულობთ?
გქონიათ მომენტი როდესაც იმდენად მძაფრი ემოციები გაქვთ, რომ მათი სახელი არ იცით?
გქონიათ შეგრძნება რომ სავსე ხართ და ამაზე მეტის განცდა აღარ შეგიძლიათ?არა? მაშინ თქენ არ გიცხოვრიათ!!
|
შენ რომ ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდი ღვთის საჩუქარი მეგონე!
მეგონა მართლა გიყვარდი და ეს შესაძლებელი იყო!
მაგრად შევცდი...ვაი რომ მწარედ შევცდი.
შენ ერთ დღეს მოინდომე ჩემი მიტოვება...
და მიმატოვე...საბოლოოდ ოცნებები დამიტოვე მხოლოდ
გული მატკინე,ეხლაც მტკივა გული,და ცუდად ვარ!
რატომ მიმატოვე? ეს არ უნდა გაგეკეთებინა... |
ეს ერთი ჩვეულებრივი ამბავი არაა და
არც ძალიან განსაკუთრებული. უბრალოდ ესეთი რაღაცეები არ ხდება ხშირად. ხო
და ამ ეპიზოდის გმირიც მე ვარ. რა გითხრათ ჩემზე? ერთი თბილისელი ბიჭი
ვარ, რომელიც თავის სამყაროში ცხოვრობს და მიჰყვება გზას რომელსაც
ბუნდოვნად ხედავს.
ჩემი ცხოვრება მოულოდნელობებით არ ყოფილა სავსე.
უბრალოდ სამი ძმანი ვიყავით. მე ყველაზე პატარა, გიო საშუალო და ლეო კი
ყველაზე დიდი. ვცხოვრობდით მარტო, დედასთან ერთად. მამაჩემზე არაფერი არ
ვიცოდი ვინ იყო და სად ცხოვრობდა. სურათიც კი არ გვქონდა მისი, რომ
გვცოდნოდა როგორი იყო, სადმე რომ შემხვედროდა რომ მეცნო. ლეო არც
ლაპარაკობდა მამაზე, გიოს კი ძულდა.
დედას საერთოდ გაგონება არ უნდოდა მისი სახელის, ისედაც გაგიჟებული იყო ლეოს გამო.
|
gogo: rodesme gamielvebia shens azrebshi?
bichi: ara
gogo: mogconvar?
bichi: ara
gogo: gindivar?
bichi: ara
gogo: rom migatovo itireb? |
...  |
ჩემი სულის ცრემლებია
შენ რომ გაწვიმს და გასველებს,
მწუხარება და ტკივილი,
მოგონება არ მასვენებს.
კატეგორია: ლექსები |
ნანახია: 751 |
დაამატა: siaxLOVE |
თარიღი: 17.07.2010
|
|
დე, იცი…
ღამით ცრემლი მომდის ხანდახან
და გარინდებულ სიმარტოვეს ტუჩებზე ვითლი,
ჩემი ცხოვრების ის ეტაპი უკვე დამთავრდა
და ყოველ დილით, მაკიაჟით მე ფერებს ვიცვლი.
|
 შეიძლება გავიდეს თვეები და არავინ მომენატროს?ჩემთვის შეიძლება და ასეც ხდება,უკვე დავიღალე მინდა ვინმე მენატრებოდეს და ძილის წინ ვინმეზე ვფიქრობდე და მასზე ფიქრში მეძინებოდეს..
|
შენმა სიყვარულმა ღამე შემაყვარა
ღამე, ფაქიზი და ჩუმი.
ღამით მიამდება დღისით დაბოღმილი
უშენოდ ნაწამები გული..
კატეგორია: ლექსები |
ნანახია: 982 |
დაამატა: siaxLOVE |
თარიღი: 17.07.2010
|
|
|
