ბევრჯერ დავაპირე შენგან წამოსვლა,
ბევრჯერ ვთქვი არა,აღარასოდეს,
მაგრამ ვაი......რომ მე ვერ შევძელი
მეთქვა უარი შენთან ყოფნაზე........
ვიცი შეცდომაა,თანაც უდიდესი,
შენ ვერ შემიყვარებ ვიცი ვერასოდეს,
მაგრამ მაინც მინდა გითხრა ბოლო სიტყვა,
სიტყვა რომელსაც ვეღარ დაივიწყებ,
მინდა გახსოვდეს მარად ეს გრძნობა,
გრძნობა რომელმაც შეძრა ეს გული,
მარად გაყინული და უგრძნობელი,
მსურს რომ ვიკივლო,ქვეყანა შევძრა,
ო.....როგორ მიჭირს უშენოდ ყოფნა,
ფიქრი იმაზე,რომ აღარ მოხვალ,
მინდა გაქვავდეს ეს გული მარად,
იყოს ისეთი როგორიც იყო,აღარ მსურს ტანჯვა,
მუდამ გოდება,აღარ მსურს ცრემლის ამდენი დაღვრა
და ეს უაზრო,უმიზნო გლოვა.....................
იცი?......მინდა გითხრა ის რაც დამრჩა გულში,
რასაც ვეღარასდროს მე ვეღარ ვიგრძნობ,
მინდა გითხრა რომ ვარ ერთადერთი,
ვისაც სამუდამოდ,სულ ეყვარები

მე გამაგიჟებს უშენობით ჩუმი დუმილი,
დაუნდობელი ეს ცხოვრება,მარტოდ განვლილი
და უშენობის თუნდაც წუთი,ძალზედ მტანჯველი,
მხოლოდ შენა ხარ ჩემი ცხოვრების წმინდა ნათელი.......
მე ვიცი ერთი რომ უშენობა ტანჯვაა მწარე
და მარტოსული ამ ქვეყანაზე მე ვეღარ გავძლებ.....
სადღაც გაფანტულან უგზო უკვლოდ ჩემი ფიქრები,
მე უშენობას მგონი ვერასდროს შევურიგდები............

ახლა ყველაფერი გვაშორებს

და დრო აღარაფერს არ ინდობს,

მე წავალ, ხვალ მაინც უდაოდ დაგტოვებ,

მე წავალ და შენგან არაფერს არ ვითხოვ..

დღეს ბოლოს მოუღებს ყველაფერს ეჭვი

და წარსულიც ალბათ თავისას გაიტანს..

დაფიქრდი, არ გინდა, ნურაფერს ნუ მეტყვი,

მაცადე გითხრა რომ უშენოდ არ მინდა!

მივდივარ და შენში დავტოვებ ყველაფერს,

შენგან კი სანაცვლოდ სიტყვასაც არ ვითხოვ..

ვიცი, რომ დრო მაინც ვერ შეცვლის ვერაფერს,

მჯერა, რომ დრო მხოლოდ სიყვარულს დაინდობს!