me mechveneba,rom es cxovreba zgva aris                                                                                         da am zgvashi chemi fikrebi  mxolod wvetia.  

grdznoba rtulia cudia rocasxvistvis nuli xar,

საქართველოში აღარ შემორჩა
ტრადიციები ძველი ადათის
ტრადიციაზე, რომ ვიწყებ საბარს
მაშინ მეტყვიან სოფლელო ჩამორჩი
მერე გამოვლენ შენ გეტყვიან,
რომ ამაყობენ ქართველნი რო ქვიათ
განა რა არის აქ სატრაბახო?
ან რითი არის ეს საამაყო?
განა იმით , რომ ეროვნებაა?
არა ძვირფასო ტრადიციაა
ეს კულტურაა ჩვენი ქვეყნისა
რითაც კი გვიწევს რო ვიტრაბახოტ
ეს საქართველოა ღვთოსგან კურთხეული
ვაზის სამშობლო წმინდა ღვინისა
მაგრამ ქართველმა არ იცის ფასი
ღვინოს იყენებს მხოლოდ თრობიზა
ვამბობთ გავდა , დრო შეიცვალა
ის ტრადიცია წარსულს ჩაბარდა
ან ვიღას ახსოვს ილიას სიტყვა
ან ენა ვის ახსოვს ანდა მამული
საქართველოში რწმენაც არ არის
ხალხი მარხულობს ბევრი მოდიზა
მერე გამოვლენ შენ დაგცინიან
ეს რა ჩაგიცვამს გუჩი ჯობია.

რამდენად მოგეწონება ოგონდ არ ვიცი

რამდენად მოგეწონება ოგონდ არ ვიცი

ჩვენი მეგობრობა,ჩვენი სიყვარული,

ღმერთს ვთხოვ სულ უცვლელი ყოფილიყოს,

ჩვენი მეგობრული სიყვარული,

სხვისთვის მაგალითი ყოფილიყოს,

ჩვენი მხიარული სახეები

არასდროს მწუხრით არ შეცვლილიყოს,

ჩვენი უცოდველი ნაბიჯები,

მუდამ მისაბაძი ყოფილიყოს.

გაჭირვებაში,ლხინში თუ ჭირში,

სულ მუდამ ერთად ვყოფილიყოთ,

ვწევარ, გიხსენებ და მომდის ცრემლი,
ცრემლი ამ თვალებს ისევ ასველებს.
ვწევარ და ვფიქრობ; კიდევ როდემდე,
სევდა როდემდე არ დამასვენებს?
დავხუჭავ თვალებს და მაინც გხედავ,
თვალებს გავახელ და შენ დამხვდები,
მოგონებებში ჩავიძირე და
საკუთარ აზრებს არ ვეთანხმები.
შენ ისე ცივი, ისე შორი ხარ,
აზრი არა აქვს შენზე ოცნებას,
მე რომ მოვუყვე შენს მუქ თვალებზე,
ალბათ ცხრათვალა მზეც გაოცდება.
მოვითვლი დღეებს, უკვე რამდენი,
მართლაც რამდენი ხანი გავიდა...
გაუწყრეს ღმერთი დროს და საათებს,
მე შეგუება ბედთან არ მინდა!
მაინც არ იცდის დრო დაწყევლილი,
არც დამცინავი კედლის საათი;
"ფეხს აუჩქარეთ, წარმოდგენამდე
დარჩა სულ რაღაც ერთი საათი!"
ფიქრს მოვიშორებ, მაინც თან დამსდევს
შენი ხატება _ ძილშიაც მოვა;
წახვედი შენ და ღამის სიზმრები,
მოგონებები დამრჩა სახსოვრად.
შენზე ვერავინ ვერ იტყვის აუგს,
სანამდე სითბოს გრძნობენ ხელები
და შენ იცოცხლებ მანამდე, სანამ
იარსებებენ ჩემი ლექსები

უსიყვარულოდ
მზე არ სუფევს ცის კამარაზე,
სიო არ დაჰქრის, ტყე არ კრთება
სასიხარულოდ....
უსიყვარულოდ არ არსებობს
არც სილამაზე,
არც უკვდავება არ არსებობს
უსიყვარულოდ.
მაგრამ სულ სხვაა სიყვარული
უკანასკნელი,
როგორც ყვავილი შემოდგომის
ხშირად პირველს სჯობს,
იგი არ უხმობს ქარიშხლიან
უმიზნო ვნებებს,
არც ყმაწვილურ ჟინს, არც ველურ ხმებს
იგი არ უხმობს...

მე თუ არ გეტრფი...
უჩემოდაც ბევრნი გეტრფიან,
თუმც ტრფიალების ბევრს არა აქვს
ნიჭი და თავი.

მე თუ არ გიმღერ...
უჩემოდაც ბევრნი გიმღერენ
და გამანებე, გამანებე
რა, მუზავ თავი!

ჩვენი გულები გრძნობით ფეთქავენ
და სიყვარულის ამბებს ყვებიან
მარტო დარჩენის ნუ გეშინია
დაგიბრუნდები ჩემო ფერია
აბა უშენოდ როგორ ვიცოცხლებ?
მე სიცოცხლეზე მეტად მჭირდები
მუხლმოდრეკილი მხოლოდ ერთსა გთხოვ
როცა მე წავალ ნუ ატირდები
შენი ცრემლები დარდად გამყვება
მწარე წარსულად გამყვება გულში
მე ხომ ისედაც დატანჯული ვარ
რომ დარდი ვნახო შენს სიყვარულში
ჩვენ მომავალი კვლავ შეგვახვედრებს
ჩვენ ხომ ერთმანეთს ასე ვჭირდებით
განშორება ხომ შეხვედრას უხმობს
და შეხვედრამდე ნუ ატირდები!"

რც რამე გასაკვირი,ბედლენდი გარეწარი,
ვაგრძელებ დღეთა კათოდს ერთმანეთს მიყოლებით,
სამყაროს ყველა ტკივილს ინ პეტტო დავესწარი,
კარდიო აღარ ვარგა, ხუთ წუთში უყვარდები.

siyvarulo dzalsa shensa... ;))

roca sevda datareshebss qvekanaze..mashin kvelas sikvarumla gaz unatos modit kvelgan am caze da am mizace auxdenel sukvelaferss gaumarjos