ლურჯი ღამიდან წვიმა კი არა,
ტკივილიანი ცრემლები ცრიან.
ვიცი, ვერასდროს ვეღარ შევხვდებით,
ანდა შევხვდებით ძალიან გვიან.
ვიცი,წაიღებს დრო ყველა ტკივილს,
გული იმედებს კვლავ ჩაისახავს,
მაგრამ ნუ მეტყვი აღარ ვიტირო,
ნუ დამამშვიდებ, სანამ მიყვარხარ!
სანამ მიშფოთებს სულს მოგონება,
სანამ ბოროტი ქარები ქრიან
და სანამ ვიცი, თუკი შევხვდებით,
იქნება უკვე ძალიან გვიან...

შენზე ვფიქრობ

როდესაც სევდა კვლავ დაიპყრობს გულის ნაპირებს
და მელნის წვეთი კვლავ გაავლებს იისფერ ასოს,
მაშინ მაწვება გულზე დარდი, ტირილს ვაპირებ,
ყოველი წამი იმ დღეების ჩემს გულში მახსოვს...
ჩამავალი მზე ეთხოვება ნაცრისფერ ტალღებს,
ის ყოველ ღამე თავს იკლავს და მერე ფეთქდება,
რომ გვაგრძნობინოს ბუნებისა ჩვენ სილამაზე,
მაგრამ მზის ჩასვლა დღეს რატომღაც ძლიერ ფერხდება
აგერ შორიდან დავინახე უცხო ყმაწვილი,
იგი მოაპობს ბლანტი სივრცის უფორმო ტალღებს,
მირბის უაზროდ, უგზოუკვლოდ, სასოწართვილი
და ჰარმონიას ბუნებისას იგი კვლავ არღვევს

რომ წახვედი და გამიქრე ნათელი
დამიტოვე მხოლოდ ერთი სანთელი
ის სანთელიც ჩამოდნა და ჩაქრა
რადგან უკვე სიყვარული გაქრა.

აღარ მჯერავს აღარც–ერთი ქალის
აღარც უკვე საკუთარი თავის
და რაც უფრო მეტი წლები გადის
მჯერავს მახოლოდ ღმერთისა და ხატის.

ახლა უკვე მემალება მთვარე
ღრუბლებს არის იგი შეფარებული
აღარა სურს მესაუბროს რამე
რომ ა რ ვარ შენზე შეყვარებული.

მაპატიე რომ გავტეხე ფიცი
სიშორემ და წლებმა ასე იცის
ეს არ იყო ალბათ შენთვის ძნელი
დაგავიწყდა ბრილიანტის ცრემლი.

მე მეგონა ჩვენი იყო სამყარო
მივდიოდით გაგიჟების ზღვარზე
შთაგაგნეს,მისი ღირსი არ ხარო
დაგვაყენეს ჩვენ სხვადასხვა გზაზე.

ალბათ ვინმე იარსებებს ჩემთვის
არ მოუსმენს სხვის აზრებს და სიტყვებს
ჩემს სიყვარულს დააფასებს მხოლოდ
მე დამითმობს ოცნებებს და ფიქრებს.

არ თქვა ვინმეზე მეტი ხარ რამით,
არ თქვა ვინმეზე მეტი შექმენი,
არავინ იცის დრო ვის რად გვაქცევს
"დრონი მეფობენ, და არა მეფენი".