19:29 სიყვარული | |
თუ სახეზე შემომხედავ დაინახავ უცებ ღიმილს, ვერ მიხვდები რომ მე ჩუმად ამით ვფარავ გულის ტკივილს, გავუყვები ღამით ქუჩას და ავხედავ სავსე მთვარეს, ცას ვარსკვლავი თუ მოწყდება ჩუმად ჩავიფიქრებ რამეს, მერე ისევ ძველებურად სალოცავში ვიწყებ ლოცვას, ცოდვების დასავიწყებლად ისევ დავცლი ღვინის ბოცას, დავითვერბი, ვერ ავდგები, კვლავ დავიწყებ მუხლზე ცოცვას, ნურას მკითხავ, ვერას გეტყვი და დავიწყებ ისევ ბოდვას, ვიღაცა თვალს გამაყოლებს ვერ გაიგებს ის ჩემს ტკივილს, გულიანად ჩაიცინებს: "მთვრალია და მიტომ ტირის" ვინ რა იცის როგორ ვცხოვრობ, რად ვიღიმი მუდამ ასე, არ იციან ჩემი გული ტკივილითვთ თუ არის სავსე, მე რომ მუდამ თან ვატარებ განწყობას და ლამაზ ღიმილს, ვერ ხვდებიან რომ ღიმილი მალავს ჩემი გულის ტკივილს! ვერას ვამბობ ძველებურად მივუყვები კუთვნილ ბილიკს, გაიკვირვებთ ალბათ ყველა თუ დავიწყებ უცებ ტირილს, სევდით სავსე ვზივარ ასე და შევცქერი ზეცით მთვარეს, ყველა ჩემი გულის ტკივილს მე ვუყვები ამ ჩუმ ღამეს, თითქოს მისმენს, ხმას არ იღებს, ვერ ბედავს რომ მითხრას რამე, შეიძლება მიფრთხილდება არ სურს მითხრას რამე მდარედ, ან საერთოდ არ ვადარდებ მოსცლიაო ამბობს ასე, "შენნაირი ვინც მინახავს ყველა მეუბნება მასე" თუმცა რა ვქნა ცხოვრებაში რით განვაგრძო გზები გრძელი, მე წავალ და გზად დამრჩება ნაწერები ცრემლით სველი, ვიღაც ნაწერს წაიკითხავს იტყვის არ არისო წრფელი, ვიღაც იტყვის სულ ეს იყო? არ არის ეს ძაან ვრცელი. მაგრამ როგორც მე მჩვევია გავუყვები ჩემს ბნელ ქუჩებს, ტყუილა არ ვიოცნებებ არ ვეცდები შევწვდე ღრუბლებს, შევეცდები თან ვატარო ამ ცხოვრების მძიმე ჯვარი, ბოღმა გულში ჩავიმარხო, არ ვატარო გულით ჯავრი. | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |