18:19 სიყვარული | |
იყო სევდიან ღიმილის ფერი,
და ქუჩის ბოლოს გოგო პატარა, ქვაფენილები,ხვეული სველი, და ისევ გოგო,ქუჩის ამარა, შავი თმებით და წითელი კაბით, გული ბავშვური,თვალები დიდის, გზას არასოდეს არ ააქვს ბოლო, ყველა გზა სადღაც მოდის და მიდის. განცდა?-თეატრის ნიღბების მსგავსი, ხან მოწყენილი,ხან მომღიმარი, წამებად შეხვედრა უცხო სახეების, ფოთლები,მზე და-მიწა ნაწვიმარი, მოხუცი,თვალებთან სიკეთის ნაოჭებით, ნაცნობის მზერა,შეხვედრა გზაში, ჩვეული მოკითხვა,კოცნა,საუბარი, ჭაღარა სიბერის ბზარებით ხმაში.. აი,თბილისელი თოლიაც მაღლა, ფიქრობს:ზღვა ისევ წყნარი,მშვიდია? მაგრამ არც გოგოს ეტყობა დაღლა. გზიდან სახლამდე გზა კი-დიდია! კაბის კალთები მუჭით აკეცა, გაეხა გოგოს ნაქარგი კაბა, პატარა გოგო,ხუჭუჭა თმებით, ჩემი თუ არ ხარ ვიცი ხარ აბა?? | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |