22:41 mocmendil caze | |
მოწმენდილ ცაზე მთვარე გამოჩნდა, ქალაქს გადავხედე უტყვი თვალებით, შენი სახელი ჩურჩულად აღმომხდა, ბრაზი ჩავახშვე ურჩი წვალებით... თოვლის ფანტელებად სიმშვიდე მოფარფატდა, ზეწარში გაახვია მძინარე სარკმელი, სპეტაკი საბურველით გარემო მომაქმანდა, ღამემ ჩუმად მითხრა უთქმელი სათქმელი... შუაღამისას ზამთრის სუსხს ვებრძვი, ერთმანეთს ცვლიან ნათელი ბნელი, წარმოსახვაში შენს სახეს ვეტრფი, რეალობაში მჩხვლეტენ ეჭვები... სული ძიებას ისევ განაგრძობს, თამამი ფიქრი გამკენწლავს გულში, ალბათ კაეშანი ზღვასავით დამახრჩობს, გულს დავუხურავ დარაბებს უწინ... სპეტაკ თოვლივით ჩემს ჩვილ სიყვარულს დნობა დაეწყო იქცა მდინარედ, მარწუხებივით მოედო მთელ გულს ყინულის ბურთებს ყელში ვიკავებ... წამება,ტანჯვა,იმედი,შვება ჯოჯოხეთურად ებრძვის ერთმანეთს, ყველაფერს შენი სახელი ერქვა, წყვდიადში ვარჩევ თითქმის ვერაფერს... | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |