21:16 love | |
კარგო იცი?-როცა გვიყვარს,გაზაფხული მუდამ დგება, და ზამთარი მარტოობის სამუდამოდ გვავიწყდება. ასე გადის საათები,საათებს კი გაჰყავთ წლები, ამნეზია დამმართე და მხოლოდ შენ არ მავიწყდები. შემოდგომის ფოთლებია გულში სევდას რომ აღძრავენ, ეჭვი ჰპოვებს გულში ბინას თუ კი სატრფოს გაკაწრავენ. მე კი შენი ცქერა მკაწრავს სხვას არავის ვჩუქნი მზერას, შენ გიწოდებ ჩემს სიყვარულს,სუნთქვასა და ბედისწერას. შენ ჩემს გულში სიყვარულის და სიცოცხლის ანთებ ბუხარს, და თუ ერთხელ ვიკამათებთ მილიონჯერ არაუშავს. მე კი იცი შენში მიყვარს ალვისაგან თლილი ტანი, დალალები,ბაგეები,სუნთქვის რიტმი,თრობის კანი. შენში მიყვარს თმების გაშლა ნაზი მზერის არიდება, ყველა ლექსი რასაც დავწერ შენზე გრძნობით დაიწყება, ვკვდები როცა გავიხსენებ მაგ უძირო თვალთა პაჭუნს, სისხლი ისე მიჩქარდება სარქველები ხეთქენ პარკუჭს. აი ასე მიყვარს შენში ყველაფერი რასაც ვხედავ, შეიძლება ანგელოზო?ჩახუტებას გაგიბედავ.. | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |