17:06 ჩვენ დაგვაშორეს : (( | |
წვიმიანი დღე იყო,მე სახლში მოვდიოდი,ირგვლივ არავინ იყო,გავილუმპე და სიცივისგან გალურჯებული ვკანკალებდი,ფეხებს ვეღარ ვგრძნობდი.წავიქეცი.მუხლები გადავიტყავე,ბოლოს როგორც იქნა ეზომდე მივაღწიე.ეზოში ლევანის გარდა არავინ ჩანდა,იგი იჯდა ღია ცის ქვეშ და თითქოს ვერც გრძნობდა როგორ სველდებოდა.სველი თმა მის თაფლისფერ,ნაღვლიან თვალებს ეალერსებოდა,იჯდა და სიგარეტს ეწეოდა.კარგა ხანს ვიდექი და ვუყურებდი იმ ლამაზ პიროვნებას,რომელიც მე ზალიან მიყვარდა. დავიწყებ თავიდან,ლევანი ჩემი მეზობლის-დათოს ძმაკაცი იყო,ჩვენს ეზოში ხშირად მოდიოდა.ერთმანეთი შეგვიყვარდა,უბედნიერესი წყვილი ვიყავით,მაგრამ დათოს თურმე მე ვყვარებივარ და ტყუილებით ისე მოახერხა რომ ერთმანეთს დაგვაშორა.ჩემებს თავს აწონებდა,ლევანზე კი თქვა ციხეშია,ქურდობაზე დაიჭირესო.სახლში ამიკრძალეს მისი სახელის ხსენებაც კი. გავიდა დრო...ძალიან ვნერვიულობდი.ასეთ გაურკვევლობაში ყოფნა აღარ შემეძლო.ერთ დღეს ლევანმა დამირეკა,მომიკიტხა:როგორ ხარ?ჩემი წერილი ტუ წაიკითხეო... ავნერვიულდი,ვერაფერი გავიგე,რატომღაც ლევანი გამოვლანძგე და ყურმილი დავუკიდე. მერე უბანში მომაკიტხა.ჩემი ნახვა უნდოდა,მაგრამ მე არ შევხვდი,ბოლოს ჩემ ძმას უნახავს და უთქვამს,რომ პილმში მიმიწვიეს საზღვარგარეთ გადაღებაზე და წასული ვიყავი.შენს დას წერილი დავუტოვე და დატოს უნდა გადაეცაო.გიომ სიმართლე მშობლებს უთხრა.მათ ბოდიში მომიხადეს,მაგრამ მათი ბოდიში მე სიყვარულს ვერ დამიბრუნებდა.იმ დღის მერე.თითქმის ერთი თვის მანძილზე ვცდილობდი ლევანი მეპოვა,მაგრამ არც ტელეფონზე მპასუხობდა და უბანშიც საერთოდ არ ამოსულა.ზალიან ცუდად ვიყავი... იმ წვიმიან დრეს,ლევანი რომ დავინახე,ძალიან გამიხარდა.თან შემეშინდა,გულმა აღარ გამიძლო,მივედი და გვერდით ჩამოვუჯექი,ხელი გაყინულ ლოყაზე შევახე.მან მხოლოდ მაშინ შემომხედა,იგი ტიროდა,არასდროს მენახა ატირებული...ვერაფრის თქმა ვერ მოვახერხე,ბოლოს სიჩუმე დაარღვია მან:რა იყო,ხომ არ მოგენატრე?!როგორ გაქვს ახლადშექმნილი ბრწყინვალე ოჯახი?... გავშრი,ვერ მივხვდი,რას მეუბნებოდა... როგორ გამცვალე იმაში,როგორ დაუჯერე,ნუთუ არ გყვარებივარ?მოღალატე ხარ,მოღალატე!გესმის?! ლევანი ყვიროდა,მისმა სიტყვებმა გული მატკინა,ცრემლებით ამევსო თვალები,მან სიგარეტი დააგდო,მომხედა და მითხრა: ნუ სტირი!სჰენ ხომ სიყვარულით შექმენი ოჯახი,შენ ხომ არასდროს გყვარებივარ?!მე კი ჩემს თავს რამეს მოვუხერხებ და იქნებ როდესმე მაინც შევძლო შენი დავიწყება.ეს ერთი თვეა ვცდილობ რომ დაგივიწყო,მაგრამ არაფერი გამომდის...მიყვარხარ,გესმის?!მიყვარხარ,მაგრამ იცოდე,აღარ მეყვარები!აღარ!მოღალატე ხარ!მოღალატე!გაიგე?! იგი ადგა და წავიდა,მე კი ვიჯექი და ვუყურებდი,როგორ მიდიოდა,როგორ მშორდებოდა,ვერაფერს ვამბობდი,თითქოს ენა ჩამვარდნოდა,გავეკიდე,დავიწყებას მივეცი ყოველი მისი სიტყვა,მოვატრიალე და ჩავეხუტე.ის ძალიან ცივი იყო ჩემდამი,სიკვდილი ვინატრე.მან კიდევ ერთხელ მატკინა გული მწარე სიტყვებით:რა იკო?!სიყვარული მოგაკლო შენმა ერთგულმა მეუღლემ?!.... თითქოს კიდევ რაღაცის თქმას აპირებდა,მაგრამ უცებ გადაიპიქრა,შევეცოდე ალბათ და გაჩერდა.შემომხედა და მგონი ჩემმა ჩახუტებამ აგრძნობინა რაღაც... ლევან!ჩვენი დაშორება მოინდომა დათომ.და გვაშორეებს კიდეც,მიყვარდი და მიკვარხარ.ჩემთვის არანაირი მნიშვნელობა ჰქონია მის სიტყვებს,მიყვარხარ!... მე მას მოვშორდი და წამოვედი.ვგრძნობდი როგორ მიყურებდა შორიდან,მაგრამ არ მოსულა და არ შევუჩერებივარ.. არ ვიცი როგორ მოვიქცე რომ დავაჯერო,რომ მე მართლა არაფერ შუაში ვარ,არადა ძალიან მენატრება,მე ხომ ის მიყვარს! | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 2 | 1 2 » |
 | |
| 1-1 2-2 | |
