20:27 auxdeneli sikvarulia | |
| ერთკუნძულზე ცხოვრობდა მსოფლიოში არსებული ყველა გრძნობა და ერთ მშვენიერდღეს გრძობებს გამოუცხადეს, რომ მათი კუნძული იძირება. ყველამ უცებმოამზადა ნავები და გასცურეს. მხოლოდ სიყვარული დარჩა კუნძულზე უკანასკნელმომენტამდე. როცა კუნძული თითქმის დაიფარა წყლით, სიყვარული შველასითხოვდა. ახლომახლოდიდებული ნავით ჩაიარა განცხრომამ. სიყვარულმა თხოვნით მიმართა მას:განცხრომავ, ამიყვანე გეთაყვა შენს ნავში? არა, - უპასუხა განცხრომამ -ჩემს ნავზე იმდენი სიკეთეა,რომ ადგილი აღარ მაქვს! სიყვარულმაგადაწყვიტა მიემართა თხოვნით სხვა ლამაზ ნავში მჯდომისთვის:პატივმოყვარეობავ, ამიყვანე გეთაყვა შენს ნავში? არაფრით არ შემიძლიადაგეხმარო სიყვარულო, შენ მთლად სველი ხარ და დამისვრი ჩემს ლამაზ ნავს!უპასუხა პატივმოყვარეობამ. შორიახლოგასცურა მწუხარებამ. მწუხარებავ ნება მომეცი შენთან ერთად წამოვიდე, -ოჰსიყვარულო, მე ძალიან დამწუხრებული ვარ, მინდა, მარტო დავრჩე. მაშინსიყვარულმა დაუძახა ბედნიერებას, მაგრამ ის იმდენად აღრფთოვანებული იყოთავისი ბედნიერებით, რომ ვერც გაიგონა სიყვარულის ძახილი. უცებმოესმა ხმა: სიყვარულო! მე აგიყვან ჩემს ნავზე. ეს იყო მოხუცი. სიყვარულიიმდენად აივსო სიხარულით, რომ დაავიწყდა სახელი ეკითხა მისთვის. როცაისინი ნაპირს მიუახლოვდნენ, მოხუცი თავისი გზით წავიდა. როცა სიყვარულიმიხვდა, რამდენად დავალებული იყო მოხუცისგან, სხვა მოხუცს, ცოდნასმიმართა: ვინ დამეხმარა მე? ეს იყო დრო. უპასუხა ცოდნამ. დრო? მაგრამრატომ დამეხმარა დრო? ცოდნამ გაიღიმა და უპასუხა: იმიტომ რომ მხოლოდ დროსშეუძლია შეაფასოს, თუ რამდენად დიდებულია ს ი ყ ვ ა რ უ ლ ი! | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |