 ძნელია, როცა ტირილი გინდა, ძნელია, როცა ტირილს ვერ ბედავ. ძნელია, როცა სიცილი გინდა და ამ სიცილის მიზეზს ვერ ხედავ. ძნელია, როცა შენ გული გტკივა, რომ ვეღარა გრძნობ ვერავის სითბოს. ძნელია, როცა ხელებზე გცივა და ლამაზ ხელებს არავინ გითბობს. ძნელია, როცა თვალები სველი ვერ იძინებენ, არ წყდება თოვა. ძნელია, როცა ვიღაცას ელი და თან იცი, რომ ის აღარ მოვა... სიყვარული იცი რაა?
პაწაწინა ფერია
ვისაც არ გამოუცდენია
მისთვის არაფერია ..... მონატრება ტკივილამდე გაგიგია?
ხოდა სწორედ ასე მენატრები...
გაგიგია მონატრებით გადარევა?
გავგიჟდები ისე ძლიერ მენატრებიიი.
შენ ცრემლები მონატრების გაგიგია?
ცრემლად ვდნები ისე ძლიერ მენატრები მე კოცნის ზღვაში დავიბადე , ნეტავ რად მგონია ?
და კოცნის ზღვაში დავიხრჩობი , ასე მგონია
გამიგონია კოცნა ლოთებს მოუგონიათ
წარმოიდგინეთ , რა სათუთი გრძნობა ჰქონიათ მე დაჭრილი ვარ უიარაღოდ ,
და შენს სიყვარულს ვერ გავექცევი
ჩემზე არა სთქვა გული არ აქვსო
მე გული მქონდა და შენ მოგეცი ისე მომენატრე რომ გაჩერდა დროის წამები
ისე მომენატრე ვეღარ ამბობს სათქმელს თვალები
ისე მომენატრე ჩემი გრძნობით ზეცა ატირდა
ისე მომენატრე რომ ზაფხული უცებ გაცივდა რატომ მომენატრე ჩემს გულს იცავს კარების ფიქრის
ფიქრით დაღლილი მონატრება იმედთან მიჰქრის
ისე მომენატრე რომ ამ გრძნობამ მთვარეც გაათბო
ისე მომენატრე მონატრებამ ღვინოც დაათრო ისე მომენატრე რომ წარსული ცრემლებად მექცა
ისე მომენატრე გრძნობა ფურცელს ეხება ლექსად
ისე მომენატრე შენზე ფიქრებს ვეღარ ვიცილებ
ისე მომენატრე რომ დაღლილიც ვეღარ ვიძინებ უაზრობაა მთელი ცხოვრება ძიება რაღაც წმინდა გრძნობების.
უაზრობაა ოცნება მაშინ, როცა სიცოცხლეს ემშვიდობები.
უაზრობაა გენატრებოდეს ვისაც არასდროს მოენატრები,
უაზრობაა გიყვარდეს იგი, ვისაც არასდროს შეუყვარდები,
უაზრობაა მთელი ცხოვრება ძიება გრძნობის და რაღაც ახლის.
უაზრობაა შინ დაბრუნება, და მონატრება ცარიელ სახლის,
უაზრობაა ლოდინი მაშინ, როცა იცი რომ არავინ მოვა,
უაზრობაა სიცოცხლე მაშინ, როცა იცი რომ სიკვდილის დროა,
უაზრობაა დარდი, ლოდინი, ფუჭი ოცნება და მონატრება,
როცა იცი რომ ის სხვაზე დარდობს, სხვაზე ფიქრობს და სხვა ენეტრება,
უაზრობაა სთხოვდე სიყვარულს ვისაც არა აქვ ამ გრძნობის განცდა,
თუკი შენი და იმისი გზები დასაწყისიდან ერთმანეთს ასცდა.
უაზრობაა სხვაზე თუ დარდობს, და შენ კი ისევ იმედით ელი,
როცა მკვდარსაც კი არ გეღირსება, ერთი ამბორი და წყვილი ცრემლი,
უაზრობაა როდესაც გინდა, და მასზე ფიქრებს კვლავ ვერ იშორებ,
უაზრობაა როცა ახლოს ხარ, და თუ მაინც გრძნობ მისგან სიშორეს.
როცა იცი, რომ შენს წინ არიან, რაღა აზრი აქვს იმათის მოცდას,
უაზრობაა გიყვარდეს იგი, ვინც ზიზღით იღებს შენს ობოლ კოცნას,
უაზრობაა სიცოცხლე მაშინ, თუ სიმარტოვეს ბოლო არ უჩანს,
და თუ იცი, რომ როცა მოკვდები, თვალსაც არავინ არ დაგიხუჭავს.
|