|
...მოდი ნუ ვკითხავთ ერთმანეთს რატომ??..რისთვის??..სად იყავი??..რატომ დამტოვე??..უბრალოდ დავტკბეთ ერთმანეთთან ყოფნით,ყოველი წუთით,წამით.ვიგრძნოთ ის რამაც ერთმანეთი არ დაგვაკარგვინა,რაც გვაერთიანებს,რაც გვიზიდავს,რატომაც არ მავიწყდები,რატომაც ვოცნებობ,ვფიქრობ შენზე,
|
|
რამდენიმე დღიანი პაუზის შემდეგ აი დავჯექი კომპიუტერთან და გადავწყვიტე რაიმე დამეწერა. ეს დღეები რა მჭირდა არ ვიცი, არც იდეები, არც აზრები, არც რაიმე მოტივაცია, არც კი გამხსენებია რომ ბლოგერობას ვცდილობ. ახლა კი ერთმა ძალიან ლამაზმა და საყვარელმა გოგონამ დამირეკა მომიკითხა და უცბათ მივხვდი რომ უნდა დამეწერა რამე ამ გოგონას და საერთოდ ჩვენს შესახებ.
საერთოდ პატარაობიდანვე სხვანაირი ბავშვი ვიყავი, როდესაც პირველ კლასში შევედი იმ დღიდანვე დავადგი ერთ გოგოს თვალი, მერე მოყვა მეორე, მერე მესამე, და ასე ალბათ 3 ნიშნა ციფრს მივუკაკუნე.
|
|
ვუცქერ მყინვარს და გული მტკივა ამ ცხოვრებაზე...
შეხედვა საკმარისია მასზე, რომ მოსწყდე რეალობას, ოცნების
მორევში გადაეშვა... როგორი სისპეტაკე და სილამაზეა... ყველაფერი ჰარმონიულის შერწყმა...
ოჰ, როგორ მიზიდავს იგი თავისკენ. თითქოს მეუბნება:
შენი ვარ, შენი,... მოდი, მომიახლოვდი და შემიგვრძნე მთლიანად”...
მაგრამ?! სიშორე... დიდი მანძილია ჩვენს შორის... ხედავ,.. გგონია
რომ აქვეა, შენთან, თითქმის შენში... დაფიქრდები და... რა სიშორეა...
|
|
მან მიატოვა პატარა გოგონა,
მერე მოვიდა მითხრა,
შენ მიყვარხარო და შენთან ერთად
ბედნიერება მინდა.
|
|
შენთან,რომ ვიყო ...
დავანთებდით ალბათ ბუხარს და
ჩაის ფინჯანში ჩავადნობდი თაფლის სიტკბოებს...
არ მოვიწვევდით ყარაჩოღლებს ზურნა-დუდუკით
და არც ატლასში გამოხვეულ ცქმუტა კინტოებს...
არ ვიდარდებდით არც წვიმაზე, ქარზე, ავდარზე,
არც იმ ღობეზე ბაღჩის ბოლოს რომ დარღვეულა...
სევდა შეკრავდა გუდა-ნაბადს ბუზღუნ-ბუზღუნით
და ორღობეში გაიკვლევდა სავალს ეულად....
დამილაგებდი ჭრელ ბალიშებს ხერხემლის ქვეშ და
ჩემს შეხებაზე ოდნავ, მაგრამ დაიბნეოდი...
|
|
სიყვარული "სინათლის" ის ნაკადია , რომელიც ადამიანს უფლისაგან მოეწოდება სიყვარულის ჩამომტანი მიწაზე არის სული . ის ზეციური მადლია . სიყვარული "სიცოცხლის ხეა " . ის ფესვებს გულსა და გონებასთან კავშირში იდგამს , მას სული ასაზრდოებს .
|
სინაზე არის იდუმალი ღიმილი თვალებში,როდესაც შენზე ვფიქრობ…
ეს არ არის არც "დილის ყავა ლოგინში”,არც "მე შენ მიყვარხარ” სექსის შემდეგ და არც ხელი ,რომელიც კარებს გაგიღებს მანქანაში ჩაჯდომისას…ეს არის ერთმანეთში გადაფსკვნილი ხელის თითები,როდესაც ადამიანები ერთმანეთს ხვდებიან და წამით ეკრობიან,საყვარელი გულის მოსასმენად…
|
|
აი, დადგა პირველი სექტემბერი, როდესაც ბავშვები ჟრიამულით მიიჩქაროდბენ სკოლაში.
-ვაა, გიო როგორ ხარ? როგორ შეცვლილხარ ბიჭო...
-რას ვიზამთ სალო უკვე მეათე კლასში ვართ, დრო მალე გადის და ჩვენც ვიცვლებით.. შენ როგორ ხარ?:)
-მეც კარგად ვარ...როგორ გაატარე ზაფხული?
-აი, იკაც მოსულაა.. რავა ხარ იკუშ? -კარგად თქვენ როგორ ხართ ბავშვებო?
-"ჩვენც კარგად!" -უპასუხა გიომ!
- ბიჭო შენი შეყვარებული სადაა?
-ნათია? არ ვიცი ეე. გუშინ ველაპარაკე და ასე მითხრა მოვალო და მოვა რაა...
|
|
ველა ადამიანი მარტოსულია!
სიამრტოვე დაბადებიდან დაგვყვება. უბრალოდ, ზოგი მძაფრად გრძნობს თავის სიმარტოვეს და განიცდის, ზოგი კი - სულაც ვერ გრძნობს მის არსებობას.
ზოგიერთნი წუწუნებენ, რომ ამქვეყნად მხოლოდ ისინი არიან მარტონი და ეულნი; მხოლოდ ისინი არიან უბედურნი. ასეთი ფიქრებით სულს იმძიმებენ, უფრო საცოდავები ეჩვენებათ საკუთარი თავები და მელანქოლიით ევსებათ მარტოობის სიცარიელე. მათ სჭირდებათ შეხსენება იმისა, რომ არ არიან ერთადერთნი, ვისაც მსგავსი განცდები სტანჯავთ.
|
|
ოდესმე ავარდნილხარ ცაზე მაღლა და გიცეკვია ყველაზე თეთრ და სუფთა ღრუბლებთან?!
ოდესმე ავარდნილხარ ვარსკვლავებთან და მთვარეზე ცალი ფეხით დაკიდებულს გითამაშია სამყაროს ციცინათელებთან ერთად დამალობანა?!
|
|
ციოდა...საშინლად ციოდა...ციოდა აგვისტოში...ციოდა ყველგან....შინ და გარეთ...ციოდა ბიჭის გულშიც...სიბნელე ...ყველგან...ბიჭის გულშიც...სიცარიელე..ცარიელია ყველაფერი...ბიჭის გულიც...მარტოობა და მონატრება...ტკივილამდე მონატრება და შეშლილი მარტოობა...შეშლილი ბიჭი...მონატრებული სიყვარული...ფიქრები...მხოლოდ ფიქრები...ფიქრები ყველგან და ყოველთვის...გაძარცვული ფიქრები და უგზოუკვლოდ ოცნებებში მოხეტიალე ბიჭი...თეთრი ფურცელი...ზედ შავი მელნით ნაჯღაბნი...თეთრი თითები...შავი თვალები...შავი ფიქრები და თეთრ ფურცელზე დაცემული კამკამა ცრემლი...
|
|
უნდა დაიჯერო.
არავის ემეტება ღვთისაგან ნაბოძები წყალობა სხვისთვის... ვერავინ შემბედავს სიყვარული დამითმეო. დაუწერელს დავწერ, დაუკანონებელს დავაკანონებ, სამყაროს ამბოხს გამოვუცხადებ და შენს თავს მაინც არავის დავუთმობ. ამდენი ხანი ველოდი შენს გამოჩენას ჩემი ცხოვრების ჰორიზონტზე,
|
|